SI

Model sensorycznej integracji został rozwinięty przez amerykańską terapeutkę zajęciową i psychologa Jean Ayers. Jest to organizacja wejściowych danych zmysłowych dokonywanych przez mózg w celu produkowania odpowiedzi adaptacyjnej na wymagania otoczenia. Dzięki temu procesowi mózg otrzymując informacje ze wszystkich zmysłów segreguje je, rozpoznaje, interpretuje, integrując je ze sobą i wcześniejszymi doświadczeniami odpowiada adekwatną do sytuacji reakcją.

Proces rozwoju integracji sensorycznej dokonuje się na kilku poziomach:



I. Rozwój w obrębie systemu przedsionkowego, dotykowego, proprioceptywnego, rozwijają się reakcje równoważne, rozwój, integracja odruchów

II. Rozwój motoryki i podstawowych zręczności, poczucie ruchu, stabilna postawa, podstawy percepcji wzrokowej i słuchowej

III. Rozwój ruchów precyzyjnych ręki, różnicowanie stron ciała, koordynacja wzrokowo- ruchowa

IV. Rozwój procesu tworzenia pojęć, czytanie, pisanie, liczenie



Terapia integracji sensorycznej są to działania, na które składa się stymulacja sensoryczna prowadząca do odpowiednich reakcji adaptacyjnych, zgodnych z neurologicznymi potrzebami dziecka. Polega zwykle na aktywności ruchowej całego ciała w dużej mierze spontanicznej -wybieranej przez samo dziecko i dostarczającej wrażeń przedsionkowych, proprioceptywnych i dotykowych.

Podczas terapii SI dziecko nie uczy się konkretnych umiejętności lecz poprawiając integrację sensoryczną wzmacnia procesy nerwowe leżące u podłoża tych umiejętności a one pojawiają się w sposób naturalny jako konsekwencja poprawy funkcjonowania mózgu.